Salvador en Bruiloft

Hallo allemaal,

De afgelopen paar dagen zijn we vanuit Salvador weer teruggereisd naar Rio.
De regen in Salvador was gelukkig maar van korte duur. Omdat we maar een paar dagen hebben, kunnen we niet alles van de stad zien. We hebben ons dus beperkt tot een aantal leuke musea in de wijk Pelourinho, midden in het 16de en 17de eeuwse centrum van de stad. De stad was toen het centrum van de slavenhandel tussen Afrika en Zuid-Amerika. Tegenwoordig is het het centrum van de Afro-Braziliaanse cultuur. Het is een zeer levendige stad; er is altijd wel het een en ander te zien en te beleven. Ons hotel zit op de zevende verdieping van een appartementencomplex en vanaf het dakterras hebben we een schitterend uitzicht over de haven en de baai van Salvador. Vlak naast ons gebouw staat de Elevador Lacerda. Deze lift verbindt de cidade alto en cidade baixa (de hoge en de lage stad; 78 meter in 20 seconden voor 5 centavos). Helaas is het centrum van Salvador erg toeristisch en daardoor komen veel arme mensen bedelen om geld of eten. Je hoort de meest verschrikkelijke verhalen om je over te halen je geld aan hen te doneren. We werden hiervoor al door meerdere mensen gewaarschuwd. Het schijnt zo te zijn dat het geld vaak omgezet wordt in drugs en zelfs het eten wordt verkocht om drugs te kopen.
Afgezien van de bedelaars is de stad zelf geweldig mooi. ´S avonds zijn er vaak optredens op straat van drumbands (Olodum) en Capoeristas. Overal is bier en caipirinha te koop en iedereen is aan het dansen en feestvieren.

Donderdagochtend zijn we terug naar Rio gevlogen waar we weer werden opgehaald door onze neef Tarcisio die ons afzette bij ons hotel in Copacabana.
Joost, Nolly en hun dochter Eva waren inmiddels ook aangekomen. Zij zaten twee stranden verderop in een hotel in Leblon.
Ik heb diezelfde avond direct met Eva afgesproken voor caipirinha's in de stad. We konden het niet te laat maken want de volgende ochtend zouden we met haar ouders gaan rondtoeren in de stad met Tarcisio als gids. Helaas is dit door het slechte weer een klein beetje in het water gevallen. Bovenop het suikerbrood lukte het toch om door de wolken heen te genieten van het uitzicht over de baai en de stad. Toen we weer beneden kwamen bleek de auto van Tarcisio door de verkeerspolitie te zijn weggesleept. Zo zie je maar, zelf als je bij de politie van Rio werkt, ben je niet beschermd tegen ijverige parkeerwachters die de kas van de stad proberen te spekken. Pas maandag kan hij zijn auto weer ophalen. Gelukkig konden we met een paar caipirinha's de pijn een beetje verzachten. :)

Zaterdagochtend werden we al vroeg opgehaald door onze nicht Theresa. In tegenstelling tot de normale gang van zaken in Brazilië waren ze er dit keer een half uur vóór de afgesproken tijd. Wij zaten nog te ontbijten en kregen bericht dat ze beneden op ons stonden te wachten. Na ons ontbijt zijn hebben we de koffers van de kamer gehaald en zijn naar beneden gegaan. Het weer zien was natuurlijk weer hartverwarmend.
Op naar Teresopolis. De 120 km daarheen zijn inmiddels voor het grootste gedeelte 4-baans, dus na 5 kwartier zijn we bij Norma. Ook de bruidegom Leonardo is daar en ook hier is het een hartverwarmend weerzien. Joost, Nolly en Eva komen eenhalf uurtje later met Tarcisio (die inmiddels een andere auto heeft geregeld). Even later arriveert ook Simone met Bernardo en zijn nanny.
Tijd voor de lunch. Norma heeft er met haar "staf" een waar feestmaal van gemaakt. Natuurlijk rijst met zwarte bonen en stoofvlees, schnitsels met gesmolten kaas, frites, salade en nog veel meer.
Na de lunch zijn de dames naar de kapper gegaan en de heren naar de poussada waar we na de bruiloft zouden gaan slapen.
Daar hebben we onze bagage vast afgezet en ons in onze bruiloftskleding gehesen. Terug naar Norma's huis en wachten op de terugkeer van de dames. Natuurlijk duurt dat weer wat langer dan verwacht. Met een half uur vertraging komen we toch bij de kerk, waar Dom Cipriamo ons staat op te wachten. Nu is het wachten nog op de bruid. In de tussentijd worden wij bijgepraat over het protocol. De "gewone" gasten (ca 250) gaan direct naar hun plaats, maar ik moet als "best man" wachten. Als we een seintje rijgen dat de bruid in aantocht is (tegen 20.30 uur i.p.v. 19.30 uur) gaan eerst broers en zussen van het bruidspaar 2 aan 2 door het middenpad naar voren terwijl ze uitgebreid gefilmd en gefotografeerd worden. Dan kom ik met aan mijn arm de moeder van de bruid. Ik begeleid haar naar haar plaats op het altaar en ga vervolgens naar de andere kant daarvan. Daarna komt Leonardo aan de arm van zijn moeder.
Leonardo wacht voor het altaar op zijn bruid en Norma neemt haar plaats in naast mij op het altaar.
Dan is het grote moment daar. Er klinkt hoorngeschal, de deuren van de kerk gaan weer open en daar staat de bruid aan de arm van haar vader. Plechtig schrijden zij door de kerk naar het altaar. Daar geeft de vader de hand van Amanda aan Leonardo. Een emotioneel moment voor alle betrokkenen. Dom Cipriamo heet het bruidspaar welkom en dan begint de mis waari bruid en bruidegom elkaar het ja-woord geven. Aangezien padre Gilberto er niet is (hij is vandaag jarig en heeft verplichtingen in Niteroi) Bedankt Dom Cipriamo ons, de familie uit Nederland, aan het eind van de mis in het engels voor onze aanwezigheid. Na de zegen moet het bruidspaar nog de huwelijksakte voor het burgerlijk huwelijk tekenen en dan mogen we de kerk verlaten. Natuurlijk weer in de voorgeschreven volgorde: eerst het bruidspaar, dan de ouders van de bruid, dan Norma en ik en dan de rest van de familie en genodigden. Maar we mogen nog niet naar de feestzaal, want eerst moeten alle genodigden vlak buiten de kerk ons nog uitgebreid feliciteren.
Eindelijk, zo rond 22.00 uur is het zover en kunnen we gaan feestvieren. Dat vertellen we wel als we weer thuis zijn met de film en de foto's. Zo tegen 4 uur waren we in de poussada.
Nu moet ik stoppen want we gaan nu weer terug naar Rio.

Groeten, Paul & Rien.