Manaus en Belém

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer! Ditmaal vanuit een internetcafé midden in Salvador waar het nu regent... :(
Uit de reacties maken we op dat het bij jullie inmiddels sneeuwt, dus zo slecht hebben wij het hier nog niet!
We hebben nogsteeds geen sokken aan...

We zijn hier gisterenavond aangekomen vanuit Belém, maar nu eerst nog een stukje over Manaus:

do 20 nov:
In Manaus hebben we nog even door de straten en langs de markt gelopen. Rond het Téatro Amazonas was genoeg te zien en te doen. Gelukkig was het nogsteeds droog en lekker benauwd. We hebben het dus rustig aan gedaan. Aangezien het een nationale feestdag was waren alle internetcafés dicht.

vr 21 nov:
Vrijdagmorgen konden we eindelijk de email checken en onze weblog bijwerken. Precies op tijd voor onze lift waren we weer bij het hotel terug om vervolgens naar het vliegveld te worden gebracht. Hier hoefden we gelukkig maar 1,5 uur te wachten bij de check-in omdat door een printerstoring alles met de hand moest worden geschreven. Uiteindelijk had het vliegtuig maar een kleine drie kwartier vertraging. De klok moest inmiddels weer een uurtje vooruit. Om 17:30 uur waren we in Belém. In de lonelyplanet hadden we een hotel uitgezocht en daar zijn we met de taxi naartoe gegaan. Dit hotel bleek aan alle verwachtingen te voldoen, eindelijk weer eens een warme douche (niet dat je die nodig hebt met deze hitte, maar het is toch fijner...), bedden met goede matrassen, een luidruchtige airco en internet om de hoek!
Het hotel zat vlak naast het centrale park in Belém waar we direct maar even naartoe gingen. Al dat reizen maakt hongerig en we hadden een leuk tentje uitgezocht om iets te gaan eten. Deze bleek helaas niet meer te bestaan maar het restaurant dat daarvoor in de plaats kwam was ook zeker niet verkeerd. Een heerlijke moot Pescador (een soort amazone vis) met garnalensaus waar Paul meteen het recept van heeft gevraagd (en gekregen).
Op de terugweg naar het hotel kwamen we langs een gezellig terras (Bar do Parque) onder de mangobomem en aangezien we van de vis wel dorstig waren geworden, zijn we daar neergestrekken voor een heerlijke caipirinha. Even ter verduidelijking: we lopen ´s avonds om 11 uur nog steeds in T-shirt, korte broek en blote voeten op slippers/sandalen.

za 22 nov:
Na een heerlijk uitgebreid ontbijt gingen we opweg naar de Mercador Ver-o-peso, de lokale markt waar je alles kunt kopen van bananen tot piranha´s en alles wat daar tussen zit. Deze plek was ook berucht om zijn zakkenrollers dus we moesten een beetje op onze hoede zijn. Gelukkig zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Zoals verwacht betalen toeristen hier meer voor de spullen. Dit werd duidelijk nadat we onze hangmat, afgedongen van R$ 75 naar R$ 50, een paar straten verderop voor R$ 40 zagen hangen.
Na de markt hebben we het portugueese fort uit de 17e eeuw bekeken. Onderweg natuurlijk her-en-der cocosnoten en salgados (snacks) gekocht om de dorst wat te lessen en de honger te stillen. Zo om een uur of drie zijn we via een populaire winkelwijk met kraampjes op straat weer teruggegaan naar ons hotel. Daar hebben we ons wat opgefrist en een verlate siesta gehouden. Vervolgens weer de stad ingegaan en bij een locale italiaan heerlijk gegeten. Op de terugweg konden we de lokroep van de Caipirinha´s in het park niet weerstaan en namen er ´nog eentje´... ;)

zo 23 nov:
Tijdens het ontbijt kwamen we een wat ouder belgisch stel uit Kortrijk tegen. Zij waren al drie weken onderweg langs de Amazone en trekken met het openbaar vervoer (boten en bussen) nog twee maanden door het land. Het was erg interessant om te horen dat zij de tocht op de Rio Negro net zo ervaren hebben als wij.
We zijn daarna met de bus naar de plaatselijke dierentuin gegaan. Veel dieren die we in het oerwoud niet gezien hebben konden we daar bekijken. Helaas was het reptielenhuis wegens renovatie gesloten. Anaconda´s zijn we dus niet tegengekomen, maar wel de Victoria Regina in bloei, die we ook niet gezien hadden in het oerwoud...
Daarna hebben we de kathedraal bekeken. Prachtige gebrandschilderde ramen (giften van rubberbaronnen, dus betaald met het loon dat de werkers op de rubberplantages niet gekregen hebben) en een plafond van houtsnijwerk.
Voor de lunch zijn we teruggegaan naar het restaurant waar we vrijdagavond hadden gegeten. Daar was een zeer uitgebreid buffet met koude en warme gerechten. Aan het eind werd je bord gewogen en betaalde je per kilo wat je had opgeschept. Het smaakte weer voortreffelijk.
Toen we zo tegen een uur of vier weer terugliepen naar ons hotel, viel het op dat alle winkels dicht, alle kraampjes ogeruimd en de straten vrijwel verlaten waren. Dat zie je alleen op zondagmiddag. (de rest van de dagen is alles open en is het druk op straat van ´smorgens vroeg tot diep in de nacht)
Aangezien het toch veel te warm was om nog iets te doen zijn we maar teruggegaan naar het hotel om een airco-assisted-nap te nemen. Na de uitgebreide lunch hadden we niet zoveel zin meer in een diner dus hebben we in de buurt maar een klein hapje gegeten.
Als afsluiter natuurlijk nog een caipirinha onder de mangobomen om onze laatste avond in Belém af te sluiten.

Hier in Salvador is het inmiddels weer droog en de straten zijn weer vol met mensen waar wij zo ook weer in gaan mengen!

Groetjes,

Rien en Paul